Spotify Camp Nou-gwóźdź programu nie tylko dla fanów piłki nożnej:)
Wizyta na stadionie Camp Nou ( od niedawna Spotify Camp Nou) to jedna z głównych atrakcji podczas pobytu w Barcelonie. Klubowe muzeum przeszło renowację, a trasa wiodąca przez stadion zyskała nazwę Camp Nou Experience. Nie zabrakło ciekawych doświadczeń.
W muzeum poznaliśmy historię klubu i wartości, które zawierają się w klubowej maksymie "mes que un club", czyli „więcej niż klub”. W gablotach wystawione są wywalczone trofea i klubowe pamiątki, dzięki ścianie z interaktywnymi ekranami można uzyskać informacje o socios (kibicach płacących składki na rzecz klubu, dzięki czemu mogą uczestniczyć np. w wyborach prezesa, obecnie jest nim Joan Laporta) na całym świecie, o piłkarzach, trenerach i prezesach.
W muzeum prezentowane są również tymczasowe wystawy fotograficzne, dokumentujące działalność fundacji. Trofeów jest tam wiele, ale szczególnie dużą nostalgię wśród kibiców mogą wywoływać Złote Piłki Leo Messiego. Chociaż Argentyńczyka nie ma już w tej drużynie, jego spuścizna pozostała w stolicy Katalonii. Podobnie jak dziedzictwo Holendra Johana Cruyffa, piłkarza-artysty i trenera-wizjonera, duch cruyffismo wciąż unosi się nad stadionem. Gdy Xavi Hernandez został trenerem Barcy, powiedział: "Wszyscy jesteśmy dziećmi Johana Cruyffa", odnosząc się do ponadczasowości jego filozofii gry w piłkę. Pep Guardiola, który wprowadził przed laty Barcelonę w złotą erę, stwierdził: "Cruyff stworzył katedrę w Barcelonie, a jego następcy mają dobudowywać kolejne kaplice". Jako trener zdobył z Barceloną pierwszy Puchar Europy w 1992 roku, był w Polsce w 1988. W Poznaniu jego Barcelona wyeliminowała z rozgrywek europejskich Lecha po serii rzutów karnych.
Można też poznać historię np. Laszlo Kubali, któremu udało się uciec z komunistycznych Węgier i trafić do Hiszpanii. W Barcelonie grał w latach 1951-61 i był jedną z jej pierwszych gwiazd. Nie po drodze mu było z komunizmem, więc czmychnął z kraju w przebraniu radzieckiego żołnierza na pace jednego z wozów dostawczych. Nie lubił też wojska, toteż aby uniknąć poboru, zwiedzał Austrię, Włochy, w końcu zakotwiczył w Hiszpanii. Dotarł ram pijany, myślał, że podpisuje kontrakt z Realem Madryt, odwiecznym rywalem Barcy, a prezes Barcy podsunął mu umowę. Później grał jeszcze w Espanyolu Barcelona, a w ekipie Barcy strzelił ponad 100 goli przez dekadę. Podobno budowa nowego stadionu Barcy (wcześniej to było Les Corts) była koniecznością, gdyż wciąż przybywało chcących zobaczyć talent Węgra. Widzieliśmy pomniki obu tych legend Barcy i futbolu.
Zrobiliśmy zakupy w "Barca store", gdzie jest duży wybór koszulek oraz innych akcesoriów związanych z klubem. Z zaciekawieniem przechadzaliśmy się po szatni, w której przebierają się piłkarze - są tam wanny z lodem, jacuzzi czy łóżka do masażu. A więc, obserwując te udogodnienia, widać dużą troskę o regenerację zawodników.
Wyszliśmy na boisko poprzez szatnie i tunel, dokładnie tak jak piłkarze. Towarzyszyły nam dźwięki nagrane na stadionie w trakcie meczu. Odwiedziliśmy loże, w której zasiadają dziennikarze, by relacjonować stamtąd mecz. Widzieliśmy znajdujący się przed wejściem na boisko herb klubu, nad którym swego czasu przeskoczył Ronald Araujo, by w ten sposób wyrazić swój szacunek wobec niego -
ZOBACZ YOUTUBE.Sala imienia Ricarda Maxenchsa to kolejny punkt naszej wizyty i z pewnością miejsce nowoczesne. Właśnie tam dziennikarze śledzą konferencję prasową. Ma 225 metrów kwadratowych i jest usytuowana obok strefy mieszanej oraz szatni. Posiada 135 miejsc i jest wyposażona w WiFi, dwa monitory i projektor, co umożliwia przeprowadzanie prezentacji. Stacje radiowe i telewizyjne mają zarezerwowaną część sali, w których znajdują się urządzenia adekwatne do ich potrzeb. Przed każdym meczem, jak również po nim jest tam przepytywany przez dziennikarzy trener Barcelony Xavi Hernandez.
Obok sali konferencyjnej i szatni pierwszej drużyny znajduje się strefa mieszana. To dobrze oświetlona strefa podzielona na dwie części – strefę, przez którą przechodzą zawodnicy i tę okupowaną przez przedstawicieli mediów, mogącą pomieścić 100 dziennikarzy. Strefa wyposażona jest w WiFi i trzy monitory, na których reporterzy mogą oglądać konferencję prasową odbywającą się w sali obok.
Byliśmy na trybunach stadionu, na którym do końca tego sezonu odbędą się tylko dwa mecze, bo w kolejnym Barca przeniesie się na Stadiom Olimpijski położony na wzgórzu Montjuic
https://twitter.com/FCBarcelona/status/1450117735330025472?s=20 - tak ma prezentować się nowe Camp Nou, z pełnym zadaszeniem. Będąc tam, widzieliśmy, że dach jest tylko nad jedną trybuną. Stadion Barcelony ma już swoje lata, był budowany przez trzy lata, a prace ukończono w 1957 roku. Na otwarcie obiektu wielka Barca zagrała z… Polakami, wygrała 4:2 z reprezentacją Warszawy. A w 1992 roku w finale Igrzysk Olimpijskich Polacy, po dramatycznym meczu, przegrali z Hiszpanią 2:3.
Stadion Olimpijski, na którym też byliśmy, nie jest tak efektowny, ale ma ciekawą historię. Warto ją pokrótce przedstawić. Ten obiekt powstał przed II wojną światową (1929 rok) w ramach wystawy Expo, natomiast 60 lat później został poddany renowacji na igrzyska w Barcelonie (1992). To stadion lekkoatletyczno-piłkarski, który ma 4 kategorię UEFA. Pojemność to 56 tys. miejsc, większe od niego w Hiszpanii są tylko Camp Nou, Santiago Bernabeu i Civitas Metropolitano w Madrycie i Estadio de la Cartuja w Sewilli. W latach 1997-2009 na Montjuic w lidze hiszpańskiej grał rywal Barcy zza miedzy, czyli ekipa Espanyolu.
Przedszkole "Miś Uszatek"
