Do zakończenia roku szkolnego pozostało:

Akcja Żonkile

“19 kwietnia 1943 roku warszawscy Żydzi podjęli walkę zbrojną z Niemcami. Powstańcy nie mogli mieć nadziei na zwycięstwo. Kierowała nimi chęć odwetu na Niemcach, zadania wrogowi możliwie wysokich strat. Przede wszystkim wybierali jednak śmierć z bronią w ręku. Wobec perspektywy nieuchronnej zagłady nie chcieli ginąć biernie. Powstanie kwietniowe było największym zbrojnym zrywem Żydów podczas II wojny światowej, a zarazem pierwszym powstaniem miejskim w okupowanej Europie. Wysłuchaj wykładu o powstaniu w getcie warszawskim (dr Krzysztof Persak)” (źródło: https://polin.pl/pl/powstanie-w-getcie-warszawskim)

Zespół Szkół w Nekli od kilku lat włącza się w obchody akcji “Żonkile”, która ma na celu upamiętnienie powstania w getcie warszawskim. W tym roku obchodzimy 80. rocznicę tego tragicznego wydarzenia. 

W szkole pojawiła się tematyczna gazetka z informacjami o tym, czym jest akcja “Żonkile” oraz dlaczego właśnie te kwiaty stały się symbolem powstania w getcie warszawskim. W drodze do biblioteki uczniowie mijają instalację artystyczną, nawiązującą do reportażu Hanny Krall pt. “Zdążyć przed panem Bogiem”, będącego wywiadem z Markiem Edelmanem. To właśnie z tą rozmową zapoznawali się uczniowie klas 7-8 podczas lekcji omawiających wydarzenia z 1943r. 

Akcja “Żonkile” przygotowywana jest przez specjalistów z Muzeum Polin, a przeprowadzający ją nauczyciele biorą udział w szkoleniach, dzięki którym omawiane zagadnienia są dostosowane do wieku odbiorców, ich znajomości historii oraz wrażliwości. Dlatego uczniowie klas 1-3 odwiedzili czytelnię, by wysłuchać opowiadania Pawła Beręsewicza pt. “Strasznie straszne”, a młodzież z klas 4-6 odkrywała przyjaźń trzech chłopców: Marka, Johana i Samuela, dzięki opowiadaniu “Takich dwóch jak nas trzech” autorstwa Katarzyny Ryrych. 

„Pan Bóg już chce zgasić świeczkę, a ja muszę szybko osłonić płomień, wykorzystując Jego chwilową nieuwagę. Niech się pali choć trochę dłużej, niż On by sobie życzył. (…) Oczywiście każde życie kończy się tym samym, ale chodzi o odroczenie wyroku, o osiem, dziesięć piętnaście lat. To wcale nie jest mało.”

“Ale każde życie stanowi dla każdego całe sto procent, więc może ma to jakiś sens”

(oba cytaty za: H. Krall “Zdążyć przed panem Bogiem”)