Do zakończenia roku szkolnego pozostało:

Dziękujemy – mówią dzieci z Kamerunu!

Od kilku lat uczniowie naszej szkoły zbierają pieniądze, które wysyłamy do Afryki, żeby wspierać edukację najbiedniejszych dzieci. W tym roku wysłaliśmy 150 zł do Kamerunu.

Za pośrednictwem Fundacji Pomocy Humanitarnej „Redemptoris Missio” zaadoptowaliśmy szkołę w Kamerunie. W ten sposób społeczność Zespołu Szkół w Nekli stała się „rodzicem adopcyjnym”uczniów z Afryki, co poświadcza otrzymany przez nas w październiku tego roku certyfikat od w/w fundacji.

Dzieci Afryki mają trudny los. Ich pozycja w rodzinie jest bardzo niska, nigdy np. nie siadają do jednego stołu z dorosłymi. Jedzą ze wspólnego talerza, siedząc na uboczu, tylko to, co pozostanie po posiłku. Muszą znać swoje miejsce i obowiązki, praw nie mają prawie wcale. Ciężko pracują, pomagając w domu i w polu rodziców i nauczyciela. Chodzą do szkoły pieszo, niektórzy wychodzą bardzo wcześnie, gdyż zajęcia zaczynają się już o 7.00 rano. Młodsze dzieci kończą o 11.45 a starsze o 12.00. Po południu zajęcia zaczynają się o 14.30 lub 15.00 i trwają do 17.00.

W szkole nie ma przerw co 45 minut, lekcje trwają 60 minut lub bez przerwy dwa razy po 60 minut. Mimo, że klasy są bardzo liczne: 45, 65, 75 lub czasami nawet 115 uczniów, na lekcjach panuje cisza jak „makiem zasiał”. Dzieci chłoną wiedzę, zależy im na nauce, bo mają świadomość, że jest to jedyna droga, by wyrwać się z biedy. Ich rodziców często nie stać na podstawowe rzeczy, np. na zakupienie przyborów szkolnych, ubrań, itp. Każda kwota pieniężna i pomoc dla uczniów afrykańskich szkół jest bardzo przydatna i spotyka się z ich ogromną wdzięcznością.

„Świat unoszony jest oddechami dzieci idących do szkoły”, jak głosi cytat z certyfikatu, który otrzymaliśmy za naszą humanitarną działalność. Wydaje się, że w sposób szczególny dotyczy on uczniów z Afryki. Tamtejsze dzieci oddychają głęboko, z trudem pokonują kilometry do szkoły, idąc boso. Często niedożywione, zmęczone pracą w domu, zmagają się jeszcze z edukacją, żeby tylko poprawić swój los i pomóc rodzinie.

Pomóżmy im w tej wędrówce i walce o lepszy byt, wspierajmy darami i zbiórką pieniędzy, ale także modlitwą, o którą proszą nas misjonarze świeccy i duchowni zajmujący się pracą w Afryce.

Bądźmy dumni z tego, że dokładamy swoją cegiełkę w budowanie postępu w dalekim Kamerunie.

Bądźmy w tym coraz lepsi, coraz bardziej zaangażowani, a dobro, które okazujemy wróci do nas zwielokrotnione.